اکثر مردم تفاوتی بین وب و اینترنت قائل نیستند و این دو را یک چیز تصور می‌کنند. اینترنت بسیار قبلتر از وب بوجود آمده و شبکه جهانی وب بدون اینترنت وجود نخواهد داشت.
بعضی اختراعات به قدری با زندگی روزمره‌ی ما در هم می‌آمیزد که دیگر به فکرمان خطور نمی‌کند فردی پشت آن بوده، انگار آن اختراع بخشی از خلقت بوده است! مخترع www هم به این سرنوشت دچار شده است. به قدری اختراعش حیاتی و مهم بوده که خودش را به حاشیه رانده است.
سر تیموتی جان برنرز لی، مهندس و دانشمند علوم کامپیوتر، متولد ۸ ژوئن ۱۹۵۵در لندن است. او به TimBL مشهور است. در خانواده‌ای شش نفره به دنیا آمد که با فناوری بیگانه نبوده است. جالب است بدانید پدر و مادرش روی اولین کامپیوتر با کاربرد تجاری به نام Ferranti Mark1 کار می‌کردند.
سر تیموتی جان برنرز لی
شهرت جهانی او به دلیل اختراع شبکه جهانی وب شبکه جهانگستر یا (World Wide Web) است. او در مارس ۱۹۸۹ طرحی در رابطه با سیستم مدیریت ارتباطات پیشنهاد داد که سرانجام در اواسط نوامبر همان سال موفق شد اولین ارتباط را بوسیله اینترنت بین یک کلاینت HTTP و یک سرور برقرار کند.
برنرز-لی در مصاحبه‌ای در مجله تایمز در اکتبر ۲۰۰۹ اعتراف کرد که استفاده از اولین جفت اسلش ( //) در نشانی‌های اینترنتی کاملاً غیر ضروری بود. او به خبرنگار تایمز گفت که به راحتی می‌توانست آدرسهای وب را بدون این خطوط مورب طراحی کند: “آن زمان فکر می‌کردم استفاده از آنها فکر خوبی باشد.”
برنرز-لی از ژوئن تا دسامبر ۱۹۸۰ را به عنوان پیمانکار مستقل در سازمان تحقیقات اتمی اروپا (CERN) مشغول به کار بود. در همین زمان در ژنو پروژهای بر اساس ایده ابرمتنها ارائه داد تا پروسه اشتراک‌گذاری و بروزرسانی اطلاعات بین محققان را آسانتر کند و برای آن یک سیستم اولیه به نام ENQUIRE بوجود آورد.
بعد از ترک این سازمان در سال ۸۰ در شرکت نرم افزاری جان پول(۲) مشغول به کار شد و به مدت سه سال مدیر بخش فنی آنجا بود. پروژهای که روی آن کار می‌کرد، پردازش از راه دور بود که باعث شد در زمینه شبکه سازی رایانه ای تجربیاتی کسب کند. سرانجام در سال ۸۴ دوباره به سازمان تحقیقات اتمی بازگشت. در سال ۱۹۸۹ CERN بزرگترین مرکز اینترنت در اروپا بود و برنرز-لی فرصت پیدا کرد، به پروژه ابرمتنهای اینترنت بپیوندد.
اختراع از روی اجبار
فقط باید تکه‌های این پازل یعنی ابرمتنها، پروتکل کنترل انتقال و سیستم نام دامنه‌ها را به هم وصل می‌کردم تا شبکه جهانی وب به‌وجود آید. در حقیقت خلق این شبکه از روی ناچاری بود چون کار در مرکز تحقیقات بدون این شبکه بسیار سخت بود. بیشتر تکنولوژی‌هایی که در ساخت وب استفاده شده مثل ابرمتنها یا اینترنت، از قبل طراحی شده بودند و من فقط باید این اجزا را کنار هم قرار می‌دادم. فکر کردن به این که همه سیستم‌های اسناد متنی دنیا بخشی از یک سیستم واحد باشند، قدمی در راه عمومی‌سازی اطلاعات و مرحله جدیدی از تکنولوژی بود.
اولین وبسایت تاریخ اینترنت آنلاین شد
اولین وبسایت تاریخ اینترنت در ۶ اوت ۹۱ آنلاین شد. برنرز-لی و همکارش در مرکز تحقیقات اتمی اروپا وبسایت http://info.cern.ch را که فقط ۱۵۳ کلمه داشت، بوجود آوردند. در این صفحه از شبکه جهانی وب به عنوان «ابتکاری جدید و عظیم برای بازیابی اطلاعات ابررسانه‌ها که برای دسترسی جهانیان به دنیای بزرگ اسناد متنی طراحی شده» توصیف شده است که شامل ۲۵ لینک درمورد اطلاعاتی از این ابتکار عمل بود.
نوای آزادی شنیده می‌شود
۳۰ آوریل ۹۳، CERN اعلام کرد که تکنولوژی شبکه جهانی وب به صورت رایگان در دسترس همگان قرار خواهد گرفت. در این بیانیه اعلام شد که اجزای اصلی وب در اینترنت قرار می‌گیرد تا هر فردی در دنیا بتواند از آن استفاده کند. آن اعلان تاریخی از این قرار بود: “سازمان پژوهشهای هسته‌ای اروپا از همه حقوق معنوی و کدهای این تکنولوژی چشم‌پوشی می‌کند و طی این بیانیه همگان می‌توانند آن را استفاده، کپی، اصلاح و یا تعمیم دهند.”
وب و اینترنت با هم فرق می‌کنند
اکثر مردم تفاوتی بین وب و اینترنت قائل نیستند و این دو را یک چیز تصور می‌کنند. اینترنت بسیار قبلتر از وب بوجود آمده و شبکه جهانی وب بدون اینترنت وجود نخواهد داشت. در حقیقت اینترنت با اختراع مودم در سال ۱۹۵۸ بوجود آمد و زیربنای عظیمی است که میلیونها رایانه را در سراسر جهان به هم متصل می‌کند. اما شبکه جهانی وب یک سیستم اسناد ابرمتنی پیوسته است که بوسیله اینترنت در دسترس عموم قرار می‌گیرد.
میلیاردها انسان از وب استفاده می‌کنند
براساس تخمین‌های موجود ۲٫۴ میلیارد از جمعیت ۷٫۱ میلیاردی جهان از وب استفاده می‌کنند که حدوداً ۳۷٫۷ درصد جمعیت جهان است. شش نفر از هر هفت نفر در جهان به اینترنت دسترسی دارند، در واقع ۷۰ درصد کاربران اینترنت در وب گشت و گذار می‌کنند.
شهروندان آمریکایی بیشترین استفاده از وب را دارند
۷۸٫۶ درصد از کاربران آمریکا از وب استفاده می‌کنند که بیشترین مقدار بین همه ملت‌هاست. همچنین استرالیا ( ۶۷٫۶ درصد)، اروپا ( ۶۳٫۲ درصد)، آمریکای جنوبی (۴۲٫۹ درصد) غرب آسیا ( ۴۰٫۲ درصد)، آسیا ( ۲۵٫۷ درصد) و آفریقا با ۱۵٫۶ درصد، در رده‌های بعدی این لیست قرار می‌گیرند. در کمال تعجب ۲۴ کشور در دنیا به وب دسترسی ندارند.
منبع: مشرق نیوز