“شیخ (ابوسعید ابوالخیر) یکبار به طوس رسید. مردمان از شیخ استدعای مجلس کردند. اجابت کرد. بامداد در خانقاه استاد تخت بنهادند. مردم می آمد و می نشست. چون شیخ بیرون آمد مقریان قرآن برخواندند و مردم بسیار درآمدند، چنانکه هیچ جای نبود. معرّف برپای خاست و گفت: “خدایش بیامرزاد که هر کسی از آنجا که هست یک گام فراتر آید.” شیخ گفت: ” و صلی الله علی محمد و آله اجمعین.” و دست به روی فرو آورد و گفت: “هرچه ما خواستیم گفت و همه پیغامبران بگفته اند. او بگفت که از آنچه هستید یک قدم فراتر آیید.” کلمه ای نگفت و از تخت فرود آمد و برین ختم کرد مجلس را.”

نقل از کتاب اسرار التوحید ابوسعید ابوالخیر
امروزه با توجه به تغییرات شگرفی که هر سال و هر ماه در تکنولوژی روی میدهد، بحث مدیریت تغییرات و ایجاد فرهنگ و بستر لازم در سازمانها جهت پذیرش آسان‌تر تغییرات اهمیتی ویژه یافته است.
خطری که همواره سازمان‌ها و شرکت‌ها، بویژه موسسات بزرگ و جاافتاده را تهدید میکند دچار شدن به روزمره‌گی و تکرار است. سازمان‌های بزرگ معمولا فرهنگی خاص را بوجود می‌آورند که در برابر بسیاری از تغییرات مقاومت نشان می‌دهد. دلیل این امر در درجه اول محافظه کاری مدیران و متولیان مجموعه است. چرا که پس از کسب یک یا چند موفقیت، به این نتیجه می‌رسند که راهی که تا کنون پیموده اند، تنها راه ترقی و پیشرفت است و از آن به بعد دچار نوعی ایستایی و جمود می‌شوند و سازمانشان نیز در اثر این طرز تفکر، از شتاب خود می‌کاهد و طبق قانون اول نیوتون، با سرعتی ثابت در مسیر همیشگی خود به حرکت ادامه می‌دهد. طبیعی است که برخلاف فرض اصلی این قانون، سازمان در مسیر خود همواره با موانعی جدی مواجه می‌شود. موانعی که حرکت مستقیم یکنواخت را ناممکن می‌کنند. در چنین بزنگاه‌هایی است که سازمان باید تصمیمی حیاتی بگیرد: ایجاد شتاب مثبت و حرکت در مسیرهای جدید یا توقف کامل.
مشکل این است که ایجاد تغییرات فرهنگی معمولا دشوارتر از ایجاد دگرگونی در فرآیندها و ابزارهای تولید است. اینجاست که از مدیران و رهبران سازمان انتظار می‌رود که بتوانند یکایک افراد موثر در سازمان خود را وادار کنند تا “هر کسی از آنجا که هست یک گام فراتر آید”.
بهزاد مقصودی
نوشته شده در تاریخ : ۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۱