وقتی فضا به زمین ویروس صادر می‌کند، می‌توان انتظار داشت که بیماری‌های زمین بیشتر شوند. اما آیا واقعا فضا به زمین ویروس صادر می‌کند؟
اساسا ویروس‌های فضایی چه هستند؟
به صورت کلی ویریون (virion) یا همان شکلی از ویروس که در بدن میزبان قرار دارند، حاوی مواد ژنتیکی هستند، که در پوسته‌ای از پروتئین قرار گرفته‌اند و به نوعی بخش مهمی از حیات را در خود جای داده‌اند. با این حال دهه‌هاست که دانشمندان بر روی زنده در نظر گرفتن ویروس‌ها اختلاف نظر دارند و می‌گویند که این ساختارهای مولکولی به واسطه نداشتن امکان تولیدمثل به صورت مستقل، به میزبان وابسته هستند و نمی‌توان آن‌ها را دارای حیات در نظر گرفت. این در حالی است که نویسنده‌های تحقیق اخیر، داشتن روشی برای تولیدمثل را کافی می‌دادند و می‌گویند: با در نظر گرفتن روش تکثیر این عوامل بیماری‌زا، ویروس‌ها به تعریف سازمان فضایی ناسا (NASA) از حیات بسیار نزدیک هستند. براساس تعریف ناسا، سیستم شیمیایی که قادر به حفظ حیات و تکامل داروینی باشد، زنده محسوب می‌شود.
نتایج یک تحقیق دانشمندان روس نشان داده، باکتری‌هایی که از فضا به زمین برمی‌گردند، نسبت به آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم‌تر هستند و خطری برای زمین محسوب می‌شوند. دانشمندان روس هشدار داده‌اند: باکتر‌هایی که به فضا ارسال شده و بازگشته‌اند، اکنون خطری برای حیات انسان روی زمین محسوب می‌شوند، در همین راستا باید اقداماتی برای محافظت انسان از آن‌ها انجام داد.
یک آزمایش دانشمندان روس به نام Biorisk نشان داد، میکروارگانیسم‌های مختلف از زمین توانسته‌اند در شرایط نامساعد فضایی روی ایستگاه فضایی بین‌المللی زنده بمانند. این آزمایش در ژانویه ۲۰۰۵ میلادی در بخش روسی این ایستگاه انجام شد. طی این آزمایش ۶۸ ارگانیسم مختلف از جمله باکتری‌ها، حشرات، حیوانات مهره‌دار و گیاهان مختلف بررسی شدند. باکتری‌های جهش یافته پس از بازگشت به زمین مقاومت و خشونت زیادی نسبت به آنتی بیوتیک‌ها نشان می‌دادند. تخم سخت‌پوستان و ماهی آفریقایی toothcarp (نوعی ماهی کوچک از گونه اندمیک) به مدت ۲.۵ سال روی سطح خارجی ایستگاه فضایی بین‌المللی زنده ماندند و نطقه‌های آن‌ها پس از بازگشت به زمین احیا شدند.
ویروس‌ها از نظر سوخت و ساز مستقل نیستند و از آنجایی که محصولات جانبی کمی را تولید می‌کنند، ردیابی آن‌ها در محیط‌های فرازمینی مشکل است. برخی از این عوامل بیماری‌زا لایه‌ای از چربی را در سطح خارجی خود دارند که به واسطه دوام بالا و توانایی سالم ماندن پس از گذشت صدها میلیون سال، به عنوان اصلی‌ترین نشانه وجود ویروس شناخته می‌شود. با این حال هنوز نمی‌توان با اطمینان گفت که این چربی منحصراً به ویروس‌ها محدود می‌شود و به همین دلیل، کشف چنین ترکیب‌هایی در خارج از جو زمین، لزوما به معنی وجود ویروس‌ها نیست.
منبع: کالاسودا