من یک پدرم. تصور کنید در دنیای واقعی کسی فرزندان ما را همه جا با دوربین و نوت‌بوک دنبال کند و هر حرکت او را ثبت و ضبط کند…
کلوژن را به جستجوگر فایرفاکس کامپیوتر خودتان اضافه کنید تا با کمک آن مشاهده کنید که داده های وب‌سایت شما به کجا می‌رود و چه کسی شما را ردیابی می کند…
مارس 2012 – کالیفرنیا – گری کوواس (مدیر عامل شرکت موزیلا، که هدایت توسعه فایرفاکس به عهدۀ اوست)
شگفتی‌آور است که دو و نیم میلیارد نفر از ما در سراسر دنیا از طریق اینترنت با هم در ارتباط هستیم و در هر زمان بیشتر از 30% از جمعیت جهان می‌توانند آنلاین شوند تا یاد بگیرند خلق کنند و به‌اشتراک بگذارند. میزان زمانی که هر یک از ما صرف انجام این کارها می‌کنیم به‌طور پیوسته افزایش می‌یابد. مطالعات اخیر نشان می‌دهد که نسل جوان بیشتر از هشت ساعت در روز آنلاین هستند.
امروزه، چیزی را که بسیاری از ما دوست داریم باور کنیم این است که اینترنت یک حریم و مکان خصوصی است. اما اینطور نیست. با هر کلیک ماوس و هرتماسی با اسکرین، مثل داستان هانسل و گرتل خرده های اطلاعات شخصی‌مان را به هر جایی در دنیای مجازی که می‌رویم، باقی می‌گذاریم. اطلاعات تاریخ تولدمان، محل زندگی‌مان، ترجیحات‌مان، ارتباطات‌مان، سوابق مالی‌مان و همۀ چیزهایمان را به جا می‌گذاریم.
حرفم را اشتباه برداشت نکنید. نمی‌خواهم ظرف یک دقیقه به شما بگویم که به‌اشتراک گذاشتن اطلاعات کار اشتباهی است. در حقیقت، وقتی اطلاعات ما به‌اشتراک گذارده می‌شود، وب‌سایت‌ها به‌صراحت در مورد رضایت و موافقت ما سئوال می‌کنند. برخی از سایت‌ها می خواهند عادات و علایق ما را بدانند. این اطلاعات به آنها کمک می‌کند که کتابهایی برای خواندن، یا فیلمی برای دیدن، و یا دوستی که با ما ارتباط داشته باشد را به ما پیشنهاد کنند. اما مشکل زمانی ایجاد می‌شود که نمی‌دانیم اطلاعات ما ردیابی شده و از ما سوالی نشده‌است. این یک موضوع و پدیده امروزی است که به آن ردیابی رفتاری می گویند که تجارت بسیار بزرگی‌است.
در حقیقت، کل صنعت از ازدحام اطلاعات دیجیتالی پیرامون ما شکل گرفته و مشخصات هر یک از ما را تدوین می‌کند. هنگامی که این اطلاعات با هم نگه‌داری می‌شوند، تقریباً همۀ آنچه را که بخواهند می‌توانند انجام دهند.
امروزه در این حوزه قانون و مقررات بسیار کمی وجود دارد. این قوانین برای حمایت از مصرف‌کننده است. به‌جز برخی از موارد اعلام شده اخیر، در ایالات متحده و اروپا تقریباً این مقررات ناپخته هستند.
اجازه دهید تا این صنعت مخدوش‌کننده را برای شما افشا و روشن نمایم. این تجسمی که در تصویر مشاهده می‌نمایید را برنامه کلوژن می‌نامند.
این یک جستجوی آزمایشی است که می‌توانید به جستجوگر فایرفاکس کامپیوتر خودتان اضافه کنید تا با کمک آن مشاهده کنید که داده های وب‌سایت شما به کجا می‌رود و چه کسی شما را ردیابی می کند.
نقطه های قرمز رنگی که در این تصویر می بینید وب‌سایتهایی هستند که رفتارها را ردیابی می کنند. آنها ما را دنبال می کنند بدون اینکه ما آنها را جهت داده و یا هدایت کرده باشیم. نقطه‌های آبی‌رنگ وب‌سایتهایی هستند که در واقع ما آنها را هدایت نموده‌ایم و نقطه‌های خاکستری رنگ، وب‌سایتهایی هستند که ما را ردیابی می‌کنند. همۀ آنها به هم مرتبط‌اند و می‌توانند تصویری که از [مشخصات و اطلاعات] ما برروی وب شکل می‌گیرد را ببینند.
اجازه دهید از این مثال به یک مورد بسیار مشخص و شخصی برویم. من برنامه کلوژن را دو هفتۀ پیش بر روی لب تاب خود نصب کردم و به آنها اجازه دادم که مرا برای یک روز عادی دنبال کنند و مثل بیشتر شما شروع به چک کردن ایمیل‌های روزانه‌ام کردم. سپس به وب‌سایت خبر رفتم، برای سرفصل خبرها.
در این مورد خاص با یکی از این خبرها که مربوط به آموزش موسیقی در مدارس بود و بر روی یک شبکه اجتماعی به اشتراک گذاشته بودند، برخورد کردم. بعد دخترم به سر میز صبحانه به ما پیوست. از او پرسیدم “آیا در مدرسه بر درس موسیقی تأکیدی دارند؟” و البته طبیعی است به‌عنوان یک دختر بچه نه‌ساله در حالی که ماتش برده بود نگاه کرد و گفت: این چه سوالی است؟ من آن را آنلاین برایش فرستادم. اجازه دهید اینجا متوقف شویم.
ما هنوز دو لقمه از صبحانه را نخورده بودیم که 24 سایت ما را رد یابی می‌کردند؛ درحالی که من چهار وب‌سایت را دنبال کرده بودم.
اجازه دهید باقی روزم را سریع به جلو بروم. به سرکار می‌روم؛ ایمیل‌هایم را کنترل می‌کنم؛ به چند وب‌سایت اجتماعی وارد می‌شوم؛ بلاگم را می‌نویسم؛ چند تا گزارش دیگر را کنترل می‌کنم؛ چند‌تا از گزارشات را به اشتراک می‌گذارم و چند ویدئو را نگاه می‌کنم. یک روز خیلی معمولی (و در این مورد خاص بسیار موشکافانه) را گذرانده‌ام و در آخر روز به پروفایل خود نگاه می‌کنم. نقاط قرمز و خاکستری رشد کرده‌اند و در مجموع، بیش از150 وب‌سایت که بیشتر آنها بدون موافقت من بوده‌اند و اطلاعات شخصی‌ام را ردیابی کرده‌اند. من به این عکس نگاه کردم و این مرا ترساند.
این چیزی نیست. درسراسر وب در کمین من بوده‌اند. چرا این اتفاق می‌افتد؟ خیلی ساده است. این یک تجارت عظیم است. امروزه درآمد چند شرکت انگشت‌شمار بیش از 39 میلیارد دلار است.
به عنوان یک فرد بالغ من تنها نیستم. من هم‌زمان برنامه کلوژن را برای دخترم نصب کردم و فقط در یک صبح یکشنبه، با حدود دو ساعت کار با اینترنت، حاصل پروفایل کلوژن دخترم این تصویر است.
او یک دختر بچه 9 ساله است که عمدتاً به وب سایت‌های کودکان رفته بود. [با دیدن این تصویر] من از حالت ترس خارج و خشمگین شدم. در اینجا من دیگر یک پیشگام تکنولوژی و یا مدافع حریم خصوصی نیستم؛ بلکه من یک پدرم. تصور کنید در دنیای واقعی کسی فرزندان ما را همه جا با دوربین و نوت‌بوک دنبال کند و هر حرکت او را ثبت و ضبط کند.
امروزه این اتفاق در حال رخ دادن است. حریم خصوصی یک گزینه نیست؛ و نباید قیمتی داشته باشد که فقط برای داشتن اینترنت، آن را قبول کنیم. موضوع صدا و اعمال ما و یا حتی بیشتر (از آن است). امروز ما می‌توانیم برنامۀ کلوژن را راه‌اندازی کنیم. آن را دانلود و روی فایرفاکس نصب کرده تا ببینید که چه کسی شما را درسراسر وب ردیابی و در ازدحام دنیای دیجیتالی دنبال می‌کند. به جلو می‌رویم؛ صدای همه ما نیاز به شنیده شدن دارد. چگونه چیزی را که نمی‌دانیم می‌تواند به ما آسیب برساند یا نه، بپذیریم. حافظه اینترنت برای همیشه است. ما در حال تماشا شدن هستیم.
حالا نوبت ماست تا تماشاگران را تماشا کنیم.
(برای نصب این افزونه از آدرس:
http://www.mozilla.org/en-US/collusion/ کمک بگیرید)
گردآورنده: یوسف علیمحمدی
منبع: سایت تد (
TED)
