در حال حاضر ۲۵ درصد از الماس‌‌هایی که در بازار جهانی موجودند، سنگ‌هایی هستند که در مناطق جنگی و اردوگاه‌های کار اجباری استخراج شده‌اند. به همین دلیل، اخیراً بسیاری از افراد از خرید الماس‌هایی که بدین شکل به دست می‌آیند (الماس‌های خونین) صرف نظر کرده و به سراغ مدل‌های دیگر که به اصطلاح الماس‌های اخلاقی نامیده‌ می‌شوند، می‌روند و به خرید آنها می‌پردازند.

از این رو دانشمندان راه‌های جدیدی برای تولید این سنگ گران قیمت یافته‌اند که یکی از آنها ساخت الماس در مایکروویو است. اخیراً مسائل مختلف موجب شده که بازار فروش الماس‌های مصنوعی آرام آرام پیشرفت کند، چرا که این الماس‌ها ارزان‌تر هستند، به محیط زیست آسیب نمی‌زنند، توسط کودکان کار استخراج نشده و به الماس‌های طبیعی شباهت بسیار زیادی دارند.

در نظر داشته باشید که این الماس‌های مصنوعی هیچ ربطی به مدل‌های ارزان و آزمایشگاهی نظیر cubic zirconia ندارند، چرا که بر خلاف آنها، از ساختار فیزیکی و ترکیب شیمیایی کاملاً یکسانی با الماس‌های طبیعی بهره می‌برند.

روند ساخت الماس در مایکروویو بدین شکل است که ابتدا یک قطعه‌ی کوچک از الماس که اصطلاحاً دانه‌ی کربنی نامیده می‌شود را درون یک مایکروویو قرار می‌دهند. به همراه این قطعه‌ی کوچک، مقدار زیادی گاز سنگین کربنی نظیر متان در دستگاه قرار داده می‌شود، سپس ترکیب گاز یاد شده به سرعت گرم شده و یک توپ پلاسمایی را تشکیل می‌دهد. درون این توپ پلاسمایی، گاز سنگین متان شکسته شده و به اتم‌های کربن کریستال تبدیل می‌شود. این اتم‌ها به سرعت روی قطعه‌ی کوچک الماس انباشته شده و باعث رشد آن می‌شوند.

تولید یک الماس مناسب به این روش ممکن است ۱۰ هفته طول بکشد اما کارشناسان ادعا می‌کنند که این الماس‌های مصنوعی ساخته شده در مایکرویو به قدری به همتای طبیعیشان شباهت دارند که حتی آنها نیز برای متمایز کردنشان از یکدیگر، مجبورند از ماشین‌ها و تکنولوژی کمک بگیرند.

در حال حاضر الماس‌های مصنوعی قسمت بسیار کوچکی از بازار جهانی ۸۰ میلیارد دلاری را به خود اختصاص داده‌اند. به گزارش بلومبرگ در سال ۲۰۱۴، ۳۶۰ هزار قیراط الماس مصنوعی تولید شده اما رقم استخراج الماس طبیعی ۱۴۶ میلیون قیراط است که نشان می‌دهد هنوز تولید و استخراج با هم فاصله‌ی زیادی دارند.

کارشناسان تخمین می‌زنند که با گذشت زمان و بالاتر رفتن آگاهی کاربران نسبت به منشا استخراج الماس، بازار الماس‌های مصنوعی رونق گرفته و تا سال ۲۰۳۰، تولید آنها به رقم ۲۰ میلیون قیراط می‌رسد.

منبع: Business insider