اصطلاح معماری بدون سرور، اخیراً به واژگان فناوری افزوده شده است و بعد از راه­اندازی لامبدای سرویس‌های وب آمازون (AWS) در سال 2014 به صورت عمومی به کار می‌رود.

اصطلاح “معماری بدون سرور” که جدیداً وارد لغات مرتبط با فناوری شده، به طور کلی از دو واژه متناقض و عجیب تشکیل شده است. در واقع در پشت ماجرای این عبارت، سرورهایی وجود دارد که فناوری بدون سرور را پشتیبانی می­کنند، اما این واژه به یکی از بزرگ‌ترین مشکلات عرصه فناوری اطلاعات برمی‌گردد. این مشکل، مدیریت سرور است.

مزیت معماری بدون سرور این است که کدهای مورد نظر را بدون نگرانی از مدیریت مستمر سرور می‌نویسد. اما فکر می‌کنید که در واقعیت هم همه چیز به همین راحتی است؟

یکی از سؤالاتی که ذهن متخصصان را مشغول کرده، همین مسئله است. چرا که می‌خواهند بدانند، آیا معماری بدون سرور می‌تواند به راحتی تمام کارها را انجام دهد و نیاز به هیچ‌گونه پشتیبانی نخواهد داشت؟

در یک پروژه معماری بدون سرور، از AWS لامبدا،API گیت‌وی،S3 و داینامو دی.بی برای راه‌اندازی یک وب‌سایت و اپلیکیشن چت‌بات در یک شرکت بزرگ سرگرمی استفاده شد. رویکرد بدون سرور یک تناسب طبیعی بود، زیرا از اپلیکیشن انتظار می‌رفت که بتواند مقدار قابل توجهی از ترافیک را در طول چند ماه نخست دریافت کند و بعد از آن کم کم میزان دریافتی آن کاهش یابد.

نتیجه اینکه با تکیه بر اجزای تحت مدیریت AWS، می‌توان بدون هزینه اضافی یا پیچیدگی در راه‌اندازی به مقیاس­پذیری و قابلیت دسترسی بالا دست یافت. از این مهم‌تر، این واقعیت است که سیستم کمک می‌کند تا کاربر فقط برای زمان محاسبه واقعی پول بپردازد و بدین شکل در هزینه‌ها نیز صرفه‌جویی می‌شود.
به نظر متخصصین، نتایجی که از آزمایش معماری بدون سرور به دست آمده، فوق‌العاده بوده است.

اپلیکیشن تحت آزمایش بدون هیچ‌گونه اشکالی کار کرده است، لیکن توسعه این سیستم و گسترش آن در زمینه‌های مختلف ممکن است کمی مشکل و چالش‌برانگیز باشد.

یکی از سؤالات و موارد مشکل در این زمینه، نحوه ساخت خود اپلیکیشن‌هاست؛ به همین خاطر هم استفاده از معماری بدون سرور، یک فرآیند زمان‌بر بوده و باید کار زیادی صورت گیرد.

منبع: ویتنا

نتایج یک بررسی نشان می‌­دهد اکثر افراد بزرگسال در آمریکا استفاده از تلفن­‌های ثابت را کنار گذاشته و متوقف کرده‌­اند.

بر اساس تازه‌­ترین تحقیقات مرکز ملی آمار سلامت در ایالات متحده، استفاده از تلفن ثابت در این کشور به سرعت در حال کاهش است، زیرا بخش عمده مردم آمریکا دارای گوشی‌­های تلفن همراه هستند و برای برقراری تمامی انواع ارتباطات از آن استفاده می‌­کنند.

بر اساس همین بررسی بخش عمده کاربران تلفن همراه در آمریکا در دهه­‌های ۲۰ و ۳۰ زندگی خود به سر می­برند. این تحقیق که در بازه زمانی جولای تا دسامبر سال ۲۰۱۶ انجام شده، نشان می­‌دهد که در 08/50 درصد از خانه­‌های مردم آمریکا تلفن همراه وجود دارد، اما تلفن ثابتی در آنها نصب نشده است.

بررسی وضعیت افراد در بازه سنی ۲۵ تا ۳۴ سال نشان می­‌دهد که بیش از ۷۰ درصد از این افراد تنها از تلفن همراه استفاده می­‌کنند و دارای تلفن ثابت نیستند.

همین تحقیق نشان می­دهد 7/60 درصد از نوجوانان آمریکایی تنها از تلفن همراه استفاده می­کنند و این رقم در میان بزرگسالان 5/50 درصد است. در این تحقیق با ۲۰ هزار خانوار آمریکایی در کل این کشور مصاحبه شده است.

از جمله علل کاهش استفاده از تلفن ثابت، کاربردهای گسترده تلفن همراه و سهولت استفاده از آن و همین طور عدم ارائه خدمات نصب تلفن ثابت در برخی از نقاط این کشور است.

منبع: خبرگزاری مهر

این برنامه اکنون به رایگان در فروشگاه گوگل پلی برای گوشی‌های هوشمند و تبلت‌ها در دسترس قرار گرفته است.

گروهی از پژوهشگران آلمانی نرم­افزاری ساخته­‍‌اند که با استفاده از آن می‌توان روند تشخیص بیماری‌ها را تسهیل نمود. این برنامه فنومایزر   (Phenomizer)  نام دارد و در موسسه ماکس پلانک (Max Planck) تولید شده است.

این محققان در سال ۲۰۰۹ مراحل آزمایش اولیه این طرح را در مجله ژنتیک انسانی American Journal of Human Genetics به ثبت رسانده‌اند. وقتی پزشک علائم بیماری فرد را در سیستم اطلاعاتی آنلاین Human Phenotype Ontology وارد می‌کند، این برنامه می‌تواند برخی بیماری‌های دشوار وراثتی از قبیل دیابت و صرع و نیز مشکلات و نارسایی‌های قلبی را که معمولاً از اختلالات وراثتی نشات می‌گیرد تشخیص دهد.

Human Phenotype Ontology   یک سیستم اطلاعاتی آنلاین است که در آن بیش از ده هزار علائم بیماری و اطلاعات مربوط به هفت هزار و پانصد اختلال پزشکی ثبت شده است.

منبع: ایتنا

شرکت تازه تاسیس Omni Wearables عینک آفتابی را عرضه کرده که علاوه بر محافظت از چشم در برابر اشعه‌های مضر خورشید، امکان فیلمبرداری و ضبط صدا را نیز دارد.

در سال‌های اخیر شاهد تولید عینک‌های آفتابی بودیم که به دوربین فیلمبرداری مجهز بودند. این یک ایده‌ی عالی است چرا که کاربران می­توانند با دستهایی آزاد از چشم­انداز خود فیلمبرداری کنند.

شرکت Omni Wearables عینک آفتابی FaceShot را طراحی کرده است که بر روی دسته‌ی آن دوربینی قرار گرفته که از دسته بیرون آمده و از چشم انداز واقعی کاربر فیلمبرداری می کند. استفاده از این عینک بسیار راحت است.

در دسته سمت چپ عینک دوربینی با زاویه باز (واید) ۱۰۸۰p/30fps قرار گرفته است. در حالت عادی دوربین خاموش است ولی زمانی که بخواهید فیلمبرداری کنید، باید دوربین را از دسته بیرون آورده تا بطور اتوماتیک روشن شده و شروع به فیلم­برداری کند. تصاویر ضبط شده بر روی یک microSD ذخیره خواهد شد. کمپانی سازنده ادعا کرده که با هر بار شارژ کامل باتری، دوربین می­تواند یک ساعت و نیم فیلمبرداری کند. به علاوه این عینک میکروفونی نیز برای ضبط صدا دارد. لنز عینک قابلیت دفع ۹۹ تا  ۱۰۰ درصد اشعه UV-A و UV-B خورشید را دارد.

منبع: کلیک

یک الگوریتم جدید در برنامه‌ی شبیه‌ساز نشان داده که امکان کاهش ترافیک‌های سنگین وجود دارد؛ حتی اگر تنها ۱۰ درصد از خودروها از مسیرهای راهنمای خود پیروی کنند.

با وجود تفاوت در سیاست‌ها و اولویت‌های فردی، چیزی که بسیاری از افراد با آن اتفاق‌ نظر دارند، چگونگی فرار از ترافیک‌ سنگین جاده‌ای است. افرادی که نظر مشابهی با ایلان ماسک دارند، کسانی هستند که به دنبال حالتی بهتر از حمل‌ونقل شهری از طریق ایده‌ی هایپرلوپ می‌گردند. هرچند ممکن است راه‌حل دیگری نیز برای آن یافت شود. تنها باید تا ۳۰ سال آینده منتظر ماند و همه‌گیر شدن خودروهای خودران در خیابان‌ها را مشاهده کرد.

آمارها نشان می‌دهند آمریکایی‌ها در سال ۲۰۱۴ در مجموع ۶.۹ میلیارد ساعت در ترافیک گذرانده‌اند. این رقم به ازای هر نفر ۴۲۲ ساعت در سال می‌شود که تقریباً معادل نشستن دو روز کامل در خودرو است. افزون بر این، سازمان ایمنی ترافیک بزرگراه‌های آمریکا گزارش می‌دهد که در سال ۲۰۱۵ بیش از ۶ میلیون تصادف جاده‌ای اتفاق افتاده است. باید گفت شمار تصادفات جاده‌ای این کشور از سال ۲۰۰۶ به بعد سالانه ۵ درصد رشد داشته است. هزینه‌ی رویدادهای مرتبط با ترافیک در کشورهای توسعه‌یافته در هرسال بیش از ۲۲۰۰ میلیارد دلار است. هرچند تحقیقات جدید در زمینه‌ی هوش مصنوعی نوید می‌دهند که ترافیک جاده‌ای دیگر به صفحات تاریخ خواهد پیوست.

سمفونی خودروهای خودران

دانشمندان حوزه‌ی کامپیوتر در دانشگاه فناوری نانیانگ سنگاپور در حال توسعه الگوریتمی هستند که ترافیک را از طریق مسیریابی هوشمند کاهش می‌دهد. این برنامه بر پایه‌ی فرضیه‌ی شکست است که براساس آن در یک ترافیک سنگین جاده‌ای، هر احتمالی نظیر تصادف دور از ذهن نیست. کار این برنامه کاهش احتمال وقوع شکست در ترافیک است.

این تیم پس از آزمایش الگوریتم خود در دستگاه‌های شبیه‌ساز و تحلیل بیشتر همراه با شرکت بی‌ام‌و، اطمینان دارد که الگوریتم آن‌ در بهبود ترافیک شهری مؤثر است؛ حتی اگر تنها ۱۰ درصد از خودروهای حاضر در یک شبکه بر اساس برنامه‌ی مسیریابی خود حرکت کنند.

باوجود تولید الگوریتم‌های مشابه در سال‌های آینده، احتمالاً شاهد روزی خواهیم بود که تصادفات جاده‌ای به تاریخ پیوسته‌اند.

نوادگان ما ممکن است روزی به نحوه‌ی رانندگی، سطح امنیت خودروها و بی‌مبالاتی ما در هنگام مواجهه با یک صحنه‌ی خطرناک رانندگی، به چشم تعجب نگاه کنند.