در اساطیر روم باستان ژانوس خدای آغازها و دگرگونیها و همچنین خداوند درها، دروازه ها و زمان است. ژانوس معمولا با دو چهره تصویر شده که یکی به گذشته و دیگری به آینده می نگرد، و شاید از همین رو بوده که او را بعنوان خدای خرد و حکمت نیز می شناخته اند. نام ماه اول تقویم میلادی، ژانویه، برگرفته از نام این اسطوره است. باور بر این بوده که در پایان ماه دسامبر ژانوس با یک چهره اش به سال کهنه و با دیگری به سال نو می نگرد.
چه خوب است که ما نیز در آغاز هر تحول و دگرگونی، خواه مربوط به تقویم باشد، خواه مربوط به زندگی شخصی، خانوداگی یا اجتماعی خودمان، به گذشته بنگریم و از تجربیات تلخ و شیرین خود درس بیاموزیم و نظری هم به آینده بیفکنیم و به طرحها و ایده های کوتاه مدت و بلندمدت خود بیندیشیم. بویژه به آرزوها و رویاهای دوردستمان.
سال میلادی 2011 را با انبوهی از رویدادهای مهم سیاسی، اقتصادی و اجتماعی پشت سر مینهیم: سالی سرشار از تحولات شگرف در منطقه خاورمیانه، از کشته شدن بن لادن گرفته تا سرنگونی چند دیکتاتور عرب؛ سال بازنشسته شدن شاتل فضایی ناسا، پرتاب مریخ نورد کنجکاوی (Curiosity) به سمت سیاره سرخ، خبرساز شدن نوترینوها به خاطر حرکت با سرعتی بیش از سرعت نور، مرگ استیو جابز و مرگ واتسلاو هاول. سال صعود تاریخی نرخ دلار در برابر ریال، افزایش بی سابقه تحریمهای اقتصادی و آغاز به کار سومین هیئت مدیره سازمان نظام صنفی رایانه ای و صدها رویداد دیگر.
اما رویدادهای سال گذشته فقط به همینها محدود نمیشود. اگر نگاهی دقیق به قلب و روح خود بیفکنیم، شاید شاهد رویدادها و تحولاتی بزرگ در آنها باشیم. بد نیست پرسشهایی از این دست ازخود بپرسیم: آیا توانسته ایم به تعداد کسانی که دوستشان داریم یا دوستمان می دارند بیفزاییم؟ آیا قلب انسانی را شاد کرده ایم؟ آیا کاری انجام داده ایم که اکنون بتوانیم به خود ببالیم؟ آیا کاری از ما سر زده که بابت آن شرمسار باشیم و آیا بابت اشتباهاتمان از کسی عذرخواهی کرده ایم؟ آیا صمیمانه به کسی گفته ایم که دوستت دارم؟ آیا مطلب یا مهارت جدیدی در سال گذشته آموخته ایم؟ چند جلد کتاب خوانده ایم؟ آیا لحظات مثبت زندگیمان بر لحظات منفی فزونی داشته یا نه؟ و از همه مهمتر اینکه آیا در سال گذشته، انسان بوده ایم و انسان را رعایت کرده ایم یا نه؟
و اما برای سال 2012 چه برنامه ای داریم؟ آیا تغییر مهمی در خود یا جهان پیرامون خود ایجاد خواهیم کرد؟ آیا انسان بهتری خواهیم بود؟
با این امید که اکثریت ما بتوانیم با چهره ای خندان و بدون شرمساری به گذشته و آینده خویش بنگریم، سال نوی میلادی را به کلیه هموطنان عزیز تبریک میگوییم و با افتخار اعلام میکنیم که سال 2011 سالی بود سرشار از تغییرات و تحولات مثبت در محصولات نرم افزاری تدبیر و همچنین در ساختار سازمانی و پرسنلی شرکت پردازش موازی سامان و در سال آینده نیز برآنیم که با انرژی و شتاب بیشتر در راستای ارائه بهترین خدمات به کاربران ارجمند تدبیر گام برداریم.
خجسته باد سال 2012 میلادی
بهزاد مقصودی
نوشته شده در تاریخ : 5 دی 1390

در اواخر ماه دسامبر، همچنانکه پیروان مسیح در سراسر جهان در تب و تاب جشن کریسمس و سال نو هستند، در سرزمین ما ایران، مردم پایان خزان و شروع فصل سرما را جشن میگیرند، جشنی که مصادف است با طولانی ترین شب سال. قطعا تقارن جشنهای مهم ایران باستان با رویدادهای طبیعی و نجومی، تصادفی نبوده و حکایت از دانش عمیق ایرانیان عهد کهن درباره این رویدادها دارد.
نوروز ما مصادف است با اعتدال بهاری (Vernal equinox) که در آن طول شب و روز در تمام نقاط کره زمین با هم مساوی است و از آن لحظه به بعد، در نیمکره شمالی، طول روز از طول شب بیشتر میشود. یلدا نیز مصادف است با انقلاب زمستانی (Winter solstice)، یعنی لحظه ای که در نیمکره شمالی زمین، طول شب، به جای بلند شدن، ناگهان رو به کاستی می نهد. در انقلاب زمستانی کج شدگی محور چرخش زمین دقیقا در سمت مخالف خورشید قرار میگیرد. در آیین میترائیسم، اعتقاد بر این است که میترا، خدای خورشید، در پایان این شب متولد شده است؛ شبی که در آن، روشنایی بر تاریکی چیره میشود.
مورخان از تاثیر عمیق آیین میترائیسم بر آیینهای دیگر از جمله مسیحیت، بسیار سخن گفته اند. حتی عده ای معتقدند که جشن کریسمس، برگرفته یا متاثر از جشن یلدای ایرانیان باستان است.
یلدا، مستقل از تاریخش، تاثیراتش و معانی نجومی اش، جشنی است که هر سال، ایرانیان را، از هر دین و آیین و قومی که باشند، گرد هم می آورد تا ساعاتی را فارغ از دغدغه های روزمره، در کنار عزیزان خود سپری کنند و با بیدار ماندن تا پاسی از نیمه شب، طولانی ترین شب سال را در حد توان خود، کوتاه کنند؛ و بدین ترتیب، خودآگاه یا ناخودآگاه، پیروزی نور را بر تاریکی و غلبه امید را بر ترس و نومیدی، جشن بگیرند.
یلدا بر تمامی ایرانیان و دوستداران ایران زمین گرامی باد.
بهزاد مقصودی
نوشته شده در تاریخ : 27 آذر 1390

هفته گذشته جمعیت جهان از مرز هفت میلیارد نفر گذشت و در کشورهای مختلف بطور نمادین، نوزادی را به عنوان نفر هفت میلیاردم انتخاب کرده و تولدش را جشن گرفتند. اینکه در کمتر از دوازده سال، یک میلیارد نفر به جمعیت جهان افزوده شده از جهاتی خبری تکان دهنده است. بسیاری از دوستداران و دلبستگان محیط زیست نگران آنند که آیا این سیاره در درازمدت، یا حتی کوتاه مدت، توان پاسخگویی به نیازهای بی پایان چنین جمعیت فزاینده ای را خواهد داشت یا خیر. جمعیتی که یک میلیارد آن گرسنه اند و بیش از یک میلیارد آن اسرافکار و پرمصرف.
جمعیتی که نیمی از آنها به دنبال آزادی هستند و نیمی دیگر که قبلا آزادی را بدست آورده اند، با مشکلات نظامهای اقتصادی نوین، با مشکل حرص و طمع بی پایان آدمیزاد، دست به گریبانند. شرقیها، خوشبختی را در غرب میجویند و غربیهای سرخورده در مکاتب و عرفانهای شرقی به دنبال آرامش میگردند.
با افزایش بیش از حد جمعیت، لزوم درک متقابل فرهنگهای مختلف بشری، بیش از پیش نمایان شده و تردیدی باقی نمانده که با تعصب و عدم تحمل آرای دیگران، نمیتوان به زندگی سعادتمندانه چندین میلیارد انسان روی این سیاره کوچک امیدوار بود. همه اهالی اندیشه به این باور رسیده اند که پاسخ یکتا و نهایی برای مسائل وجود ندارد و باید به ترکیبی از راه حلهای گوناگون دست یافت که در موقعیتهای مختلف به کار آید. علم جدید، پس از تجربه تلخ قرون وسطی، بدرستی آموخته که روی هیچ نظریه ای، صد در صد پافشاری نکند و قویترین و جاافتاده ترین تئوریها را نیز همواره می آزماید (کما اینکه چند هفته پیش، تعدادی نوترینو که اندکی سریعتر از سرعت نور حرکت میکردند، فیزیکدانان نظری را بر آن داشته اند که پس از تایید این آزمایش، به بازنگری جدی در نظریه نسبیت خاص اینشتین بپردازند).
طبق معمول، تغییر را باید از خودمان آغاز کنیم. سپس به خانواده خود، محیط کار خود و دیگر اجتماعاتی که عضو آن هستیم توجه کنیم. هر جا که نشانی از تعصب، افتراق، تکروی، بدبینی یا نفرت مشاهده کردیم، باید بدانیم که وارد مسیری نادرست شده ایم.
این سیاره و کلیه ساکنان زنده آن (اعم از انسان، گیاه یا جانور) بیش از پیش نیازمند مهر و محبت هستند. مهر و محبتی که فقدانش سبب نابودی و انقراض آنها خواهد شد. نکته ای که اکنون میتواند باعث خوشحالی ما باشد، این است که هفت میلیارد قلب برای دوست داشتن و دوست داشته شدن در اختیار داریم. انتخاب همواره با ماست.
بهزاد مقصودی
نوشته شده در تاریخ : 18 آبان 1390

هنوز هم باورم نشده. می‌دانستم که مدتها ست سرطان دارد. می‌دانستم که یک ماه و نیم پیش از مدیریت عامل اپل کناره گیری کرد و می‌دانستم که دلیلش مشکلات مربوط به سلامتی‌اش بود. ولی اصلا و ابدا انتظار درگذشتش را نداشتم. نه به این زودی.
خبر را هنگامی شنیدم که در سالن آمفی تئاتر موسسه منظومه خرد نشسته بودم. انتخابات هیئت مدیره نظام صنفی بود. یکی از دو نفری که پشت سرم نشسته بودند به دیگری گفت که استیو جابز از دنیا رفته. تنم به لرزه درآمد و چشمانم بی اختیار پر اشک شد. دستم را روی آی‌پادی که در جیب کتم بود کشیدم و با خود فکر کردم که مگر می‌شود ترافیک تهران را بدون آن تحمل کرد. به صدها ساعت سخنرانی و کتابهای صوتی و موسیقی که روی آن گوش کرده بودم فکر کردم.
یادم افتاد که دختر دو ساله‌ام هم یکی از مشتری‌های پر و پا قرص آی‌پاد است و هر شب که از سر کار برمی‌گردم، قبل از هر چیز از من سراغ آی‌پاد را می‌گیرد و می‌پرسد که “بابا شارژش کردی یا نه؟”
باز هم بیاد آوردم که چهار روز پیش دو عدد آی‌پد 2 خریداری کردم، یکی برای خودم و دیگری بعنوان هدیه تولد برای یکی از خویشاوندانم. و چه لذتی بردم از تماشای این دستاورد تکنولوژی. از جعبه که درش آوردم، با صدای بلند گفتم خدا عمر استیو جابز را طولانی کند. در این افکار بودم که ناگهان شنیدم که یکی از سخنرانان حاضر روی سن، درگذشت استیو جابز را تسلیت گفت و حضار را به چند ثانیه سکوت دعوت کرد. می‌خواستم برخیزم و با تمام وجود از این اقدام شایسته اش سپاسگزاری کنم.
آری، باور کنیم یا نکنیم، استیو جابز از میان ما رفته، اما چنان میراثی بر جای گذاشته که تا چندین دهه و شاید هم چندین سده دیگر، نام و آوازه اش از میان نخواهد رفت.
استیو عزیز، چند ماه پیش که تصویر تو را بعنوان تصویر زمینه نرم افزار مالی خود انتخاب کردم، فکرش را هم نمی‌کردم که به این زودی ما را تنها خواهی گذاشت. یادت را بعنوان سمبل و نماد نوآوری، خلاقیت و شجاعت همواره گرامی خواهم داشت و به عنوان یک عضو فعال در صنعت نرم افزار، از اینکه با انسانی چون تو هم صنف و هم پیشه بوده ام، تا آخرین نفس به خود خواهم بالید.
یادت گرامی و روانت شاد باد.
بهزاد مقصودی
نوشته شده در تاریخ : 16 مهر 1390

“شیخ (ابوسعید ابوالخیر) یکبار به طوس رسید. مردمان از شیخ استدعای مجلس کردند. اجابت کرد. بامداد در خانقاه استاد تخت بنهادند. مردم می آمد و می نشست. چون شیخ بیرون آمد مقریان قرآن برخواندند و مردم بسیار درآمدند، چنانکه هیچ جای نبود. معرّف برپای خاست و گفت: “خدایش بیامرزاد که هر کسی از آنجا که هست یک گام فراتر آید.” شیخ گفت: ” و صلی الله علی محمد و آله اجمعین.” و دست به روی فرو آورد و گفت: “هرچه ما خواستیم گفت و همه پیغامبران بگفته اند. او بگفت که از آنچه هستید یک قدم فراتر آیید.” کلمه ای نگفت و از تخت فرود آمد و برین ختم کرد مجلس را.”

نقل از کتاب اسرار التوحید ابوسعید ابوالخیر
امروزه با توجه به تغییرات شگرفی که هر سال و هر ماه در تکنولوژی روی میدهد، بحث مدیریت تغییرات و ایجاد فرهنگ و بستر لازم در سازمانها جهت پذیرش آسان‌تر تغییرات اهمیتی ویژه یافته است.
خطری که همواره سازمان‌ها و شرکت‌ها، بویژه موسسات بزرگ و جاافتاده را تهدید میکند دچار شدن به روزمره‌گی و تکرار است. سازمان‌های بزرگ معمولا فرهنگی خاص را بوجود می‌آورند که در برابر بسیاری از تغییرات مقاومت نشان می‌دهد. دلیل این امر در درجه اول محافظه کاری مدیران و متولیان مجموعه است. چرا که پس از کسب یک یا چند موفقیت، به این نتیجه می‌رسند که راهی که تا کنون پیموده اند، تنها راه ترقی و پیشرفت است و از آن به بعد دچار نوعی ایستایی و جمود می‌شوند و سازمانشان نیز در اثر این طرز تفکر، از شتاب خود می‌کاهد و طبق قانون اول نیوتون، با سرعتی ثابت در مسیر همیشگی خود به حرکت ادامه می‌دهد. طبیعی است که برخلاف فرض اصلی این قانون، سازمان در مسیر خود همواره با موانعی جدی مواجه می‌شود. موانعی که حرکت مستقیم یکنواخت را ناممکن می‌کنند. در چنین بزنگاه‌هایی است که سازمان باید تصمیمی حیاتی بگیرد: ایجاد شتاب مثبت و حرکت در مسیرهای جدید یا توقف کامل.
مشکل این است که ایجاد تغییرات فرهنگی معمولا دشوارتر از ایجاد دگرگونی در فرآیندها و ابزارهای تولید است. اینجاست که از مدیران و رهبران سازمان انتظار می‌رود که بتوانند یکایک افراد موثر در سازمان خود را وادار کنند تا “هر کسی از آنجا که هست یک گام فراتر آید”.
بهزاد مقصودی
نوشته شده در تاریخ : 27 اردیبهشت 1391

شرکت‌های خصوصی ایرانی که عموما طی سال‌های اخیر با مشکلات ناشی از تحریم‌ها و شرایط دشوار اقتصادی دست به گریبان بوده‌اند، به تجربه دریافته‌اند که نباید چشم به انتظار حمایت‌های بخش دولتی باشند و آموخته‌اند که مشکلات کسب و کار خود را به هر نحو که شده حل و فصل نمایند. لیکن از دستگاه‌های دولتی حداقل این انتظار را دارند که برای تجارتشان مشکلات جدید ایجاد نکنند.

بعنوان مثال، موردی که طی چند هفته اخیر اتفاق افتاده، فیلتر شدن تبلیغات شرکت‌ها در سایت گوگل است یا بطور دقیق‌تر تبلیغاتی که از طریق برنامه Google Adwords انجام می‌شود. این کار باعث می‌شود که مشتریان بالقوه و مشتریان فعلی موسسات تصور کنند که سایت اصلی شرکت تبلیغ کننده فیلتر شده است که از نظر اعتباری تاثیر خوشایندی نخواهد داشت. ضمن اینکه با توجه به تاثیر مهم تبلیغات روی موتورهای جستجو – که گوگل مهمترین آنهاست – برای بسیاری از شرکت‌های خصوصی داخلی، محروم شدن از این کانال ارتباطی با مشتریان بالقوه، نهایتا سبب تضعیف و آسیب دیدن این کسب و کارها خواهد شد.

با این امید که مسئولین محترم سازمانها قبل از اتخاذ تصمیماتی این‌چنین، عواقب و تاثیرات احتمالی آن را روی بخش خصوصی نحیف کشورمان مورد تجزیه و تحلیل قرار دهند.

بهزاد مقصودی – مدیر عامل شرکت پردازش موازی سامان(تدبیر)